ඔබට මොහොතකට වැටහුනාද..

මුදල්, සැප සම්පත්,අධ්‍යාපනය, අඩුවක් නැතුව කෑම බීම ඇතුලු සියලු දේ තිබුනත් මිනිස්සුන්ගේ තියන ප්‍රශ්න නම් අඩුවක් නැහැ..අත් හරින්න ඉගෙන ගන්නා තුරු කියා මට සිතේ.

මේ ලෝකෙට ඕන අංග සම්පූර්ණ "සුපිරි" මිනිසුන් පමණක් ද...

ආබාධිත දරුවෙකුව වටහාගෙන, අප අවට සමාජය ඒ දරුවාට අවශ්‍ය විදිහට හැඩ ගස්සවමු ද.. ඒ කිව්වේ ආබාධිත අයටත් අපිට වගේම තනියම යන්න එන්න පුලුවන් විදිහේ මාර්ග පද්ධතියක්, ගෙවල්, ගොඩනැඟිලි හදන විට ආබාධිත අයට පහසු ක්‍රමත් ඇතුල් කිරීම වගේ මුලීක දේවල් හරි කරන්න පටන් ගනිමුද...

පුංචිම කාලේ තනිවම හිතිලද මහණ වුනේ...

ළමාවියේ කිරි සුවඳ ගියේ නැති,

ළමාවියේදි 

කසාවතක් ඇඳ පොඩි හාමුදුරුවෝ

පුංචිම කාලේ තනිවම හිතිලද මහණ වුනේ...

මේ හැම කෙනෙක්ටම ඉන්නවා අම්මා කෙනෙක්, තාත්තා කෙනෙක්.. ඒ අම්මලා තාත්තලාටත් ඉඳලා තියනවා දෙමාපියන්.. කිසිම කෙනෙක් ඕපපාතිකව මේ ලොකේට එන්නේ නැහැනේ තවම නේද... ඒ දෙමාපියන් විසින් හෝ මේ දරුවන් අවට ජීවත් වන වැඩිහිටියන් විසින් හෝ කුමන හෝ හේතුවක් මත කහ සිවුරක් ඇතුලේ හංගන්න හදන ළමා විය ගැන ලියැවුනු මේ ගීය ආයෙමත් අහන්න හිතුනේ, බ්ලොග් කියවන්න ලියන්න ගිහින් හම්බුනු තවත් සුන්දර ලියන්නෙක් ලියලා තිබුන කවියක් නිසයි.. (ලියන්නෙක් කිව්වට ලියන්නෙක් විතරක්ම නෙමේ, උයන, අඳින, මවන , වවන කෙනෙක් )

"බුදු හාමුදුරුවන් කියා ඇති දේවල් වෙනස් කරන්න අපිට බෑනේ.."

මිනිසුන්ව අභිබවා ගිය (සුපිරි) චරිත ආගම් වලින් මවා තියෙන්නේ ඇයි කියා සිතන විට මට සිතෙන්නේ, මිනිසුන් එකිනෙකා කෙරෙහි නොරිස්සුම් හැඟිම් වලින් වැඩ කරන නිසා කියලයි..

ඔබට "පින්" කරන්න(ම) ඕන කියා සිතුනු විට....

ඔබට "පින්" කරන්න(ම) ඕන කියා සිතුනු විට (බොහෝ විට ඔබේ සිතට යම් අසරණකමක් තනිකමක් දැනුනු විට එහෙමත් නැත්නම් දහදුක් විඳ මුදල් හදල් හොඳින් ගැවසෙන විටක) ඔබ වෙනුවෙන් වෙහෙසෙන (එක් දිනක් හෝ එක් තප්පරයක් හෝ) ඔබේ ආදරණීයයන් වෙනුවෙන් දිනක් වෙන් කර ඒ අයට විවේකයක් දී ඒ අය වෙනුවෙන් වෙහෙසෙන්න පුරුදු වෙන්න, කොහේවත් නැති ඔබේ ජීවිතය වෙනුවෙන් කිසිවක් නොකල අය වෙනුවෙන් වෙහෙසීම පසෙක තබා.

ආගම් සහ ලිංගබේදය...

ඔබ කවදහරි ප්‍රශ්න කරලා තියනවද මේ ලෝකේ තියන (බහුතරයක්) ආගම් වල නිර්මාතෘන් කොහොමද පිරිමි අය පමණක් උනේ කියන එක සහ ඒ ආගම් වල සඳහන් සියලු දේ කිසිඳු ප්‍රශ්න ඇසීමකින් තොරව හිස්මුඳුනින් පිළිගෙන පිළිපදින බහුතරයක් නොයෙක් අයුරින් සමාජයක  අසාධාරණයට සහ අසරණවීම් වලට ලක් වෙන ගැහැනු අය වීම ගැන.

ප.ලි.: ඔබ දන්නා වර්තමානයේ මිනිසුන් අදහන ගැහැනු කෙනෙක් නිර්මාණය කල ආගමක්  තිබේ නම් මෙහි සඳහන් කරන්න.. 

ගිරව් කතා කරන්නේ කොහොමද...

අපේ ගෙදර දිනපතා බුදු පහන තියෙන්නෙවත් මල් පුජා කරන්නෙවත් හඳුන්කූරු පත්තු කරන්නෙවත් නැහැ.. ගිරවෙක් වගේ පන්සිල් ගන්න පුතාට බල කරන්නෙත් නැහැ....කාලෙකට කලින් අත්තම්මා කියනවා අහගෙන ඉඳලා කට පාඩම් උනත්...

මිනිසා සුවඳයි මල සේ (ද) නුවණින් එළියයි හිරු සේ (ද)..

මිනිසුන් ජීවත් වන කිසියම් තැනක නීතිය සංස්කෘතික අංග වලින්, ආගම් වලින් (වගේම තව නොයෙකුත් දේවල් වලින්) වියුක්තව සෑම කෙනෙක්ම මිනිසෙක් පමණක් බව සිහියේ තබා ගෙන ස්වාධීනව හදා ගන්න මිනිස් දැනුම කාලය ශ්‍රමය වැය කරනවා මිසක් එක් එක් පුරවැසියා තම තමන්ට දැනෙන දේ අනූව නීතිය අතට අරගෙන ක්‍රියාත්මක වීමෙන් වෙන්නේ ඉදිරියට යාම වෙනුවට හැමෝම ආපස්සට යෑම කියන එක ඉතාම ඛේදනීය අතීතයකින් පසුවවත් මිනිස්සු ඉගෙන ගන්න ඕන බුද්ධිය මෙහෙයවා.. එයට මේ තරම් කල් යන්නේ හැඟිම් වලට වහල් වෙන බහුතරයක් නිසා පමණයි.

මිනිසාට මිනිසා තවම 100% විස්වාස නැද්ද...

දාන මාන කරද්දි ඔබ ඔබට ලැබෙන පින් කන්ද ගැන විතරක් නොහිතා ඒ දානය දෙන කෙනා හෝ අවස්ථාව ස්වාධීන මිනිසුන්/පරිසරයක් බිහි කරන්න භාවිතා කරනවා නම් ගිය ආත්ම වල පව් කරපු අය අඩු වෙලා පින් කරපු අය වැඩි කර ගන්න මේ ආත්මයේම පුලුවන් වෙයි කාලය එක්ක මට හිතෙන්නේ...

පව් පින්.....

පව් පින් කියන සංකල්පය තිබ්බේ නැත්නම් කෙනෙක් තවත් කෙනෙකුට උදව් කරන එකකුත් නැ... සමාජයක තියන බොහෝ සංකල්ප මිනිස්සු "නිර්මාණය" කරගන්න ඇත්තේ මිනිස්සු ගැන තියන විස්වාසය එන්න එන්නම අඩු උන නිසා වෙන්න ඇති....

කෙනෙකුට උදව් අවශ්‍ය තැනකදි "ඇයි මම ඒ උදව්ව කරන්න ඕන, මොනවද ආපිට මට ලැබෙන්නේ" කියලා හිතන්න මිසක් තව කෙනෙක් වෙනුවෙන් තමන්ට කිසිවක් නොලැබි "සංවේදී" වෙන්න, මානසිකව අල්ලස් නොදී කෙනෙක් වෙනුවෙන් කැප වෙන්න  මිනිස්සුන්ට බැරි වෙන්න ඇති...

නත්තලේ අසිරිය....

ගිය ආත්ම මතු ආත්ම...

ළමා නිවාස වලින් වැඩිහිටි නිවාස වලින් එක දරුවෙක් එක වැඩිහිටියෙක් තමන්ගේ කර ගන්න පුලුවන් නම් දානේ දෙන එක පැත්තකින් තියලා ... එහෙම කොහොමද හැමෝටම ඕන තමන්ගෙම දරුවෙක් තමන්ගෙම වැඩිහිටියෙක්.. මේ හැමෝම කවදා හරි තමන්ගෙම අය කියලා හිතන්න බැරි අය ඇයි ගිය ආත්ම මතු ආත්ම ගැන කතා කරන්නේ...