බහුතරය...

මිනිසුන් එකිනෙකා හා කා කොටා ගන්නා තුරු,

දේශ පාලුවන් ඒ මිනිසුන්ගේම වෙහෙසෙන් ඉපැයූ මුදලින්,

ඒ මිනිසුන්ටම පහසුකම් සැලසිය යුතු මුදලින්

ඒ මිනිසුන්ගේම කැමැත්තෙන් කිසිඳු බාධාවකින් තොරව

නොලැබිය යුතු පහසුකම් විඳිද්දි,

එදෙස පිටත සිට  බලා සිටින්නන්

මේ මොන මෝඩයින් එහෙම නැත්නම්

මොන තරම් නිවට කම්මැලි අසමඟි යැපෙන

මිනිසුන් පිරිසක් දැයි සිහියෙන් දැක

අවස්ථාවාදීව  කල දුටු කල වල ඉහ ගැනීමේ විපාක

කවදා දකීවිද මන්දා බහුතරය..

 
මිනිසුන්ගේ නායකයා ලෙස මිනිසුන් සොයා ගත යුත්තේ මිනිසුන්ව පාලනය කරන කෙනෙකු නොව මිනිසුන්ට පාලනය කල හැකි කෙනෙක්වයි..මිනිසුන්ට සංවේදි කෙනෙක්වයි..

ගිය හකුරට නාඬන්නේ..තියන හකුර රැක ගන්නේ...

ඉපදී පළමු සති දෙකින් පසු පිළිවෙලකට ටිකෙන් ටික කෑම බීම පහසුවෙන් කවන්න පුලුවන් උනු එහෙත් මාස 8 දී සංක්‍රමණයෙන් පසු එක් වරම කෑම අරහන් වුනු  අවුරුදු 2කෙදි පමණ කෑම කැවීම ඉතා අපහසු වූ පුංචි පුතෙක්  තමයි මට හිටියේ.. පුතා කාලයක දි පුරුදු වෙලා හිටියා මම දෙන දෙන දේ විසි කරන්න..කවන කවන දේ එළියට දාන්න..

අඳුර නසන ආලෝකය..

කාලයක සිට වසරේ අවසානය මාසය ලෙසින් (මිනිසුන් විසින් තම පහසුවට) නම් කරන මේ මාසයේ මේ කාලයට අප නිවස ආසන්නයේම ඇති කිතුනු දේවස්ථානය ගැන මගේ දෙනෙත් යොමු වෙන්නේ වෙන කිසිවක් නිසා නොව එය පිහිටි මුලු පරිසරයම එකාලෝක වෙන මාසයක් බැවිනි..

රතු රෝස...

ඕනම මිනිස් සමාජයක කාලයක සිට ගොඩ නැඟිලා තියන සමාජ ආකල්ප, සංකල්ප (ආගම් ද ඇතුලුව) තිබුනේ නැත්නම් මේ වෙනකොට මිනිස් වර්ගයාත් වද වී ගොස් බොහෝ කල් කියා මට සිතේ..(ඒ වගේම මේ කිසිවක් නැතිවද මිනිසාට ගමනක් ඇති බවද මම දකිමි සිහියෙන් යා හැකි නම් ඉදිරිය දකිමින්..)

මෙසේ විය හැකි බව එසේ ලියා තැබුවෙමි...

ගෙවුනු වසර තුන යනු මගේ ජීවිතයට මින් පෙර කිසිඳා ගමන් නොකල මාවත් විවර කල වසර තුනකි..එහි විශේෂත්වය නම් මේ එකඳු මාවතක හෝ අනිවාර්යයෙන් මා යා යුතු යැයි බල කරන කිසිවක් කිසිවෙක් නොමැති වීමයි..කෙටියෙන් කිව්වොත් පුංචි කාලේ සිට සටන් කල අරගල කල කිසිවෙකුගෙන් කිසිවක් නොවිමසා හිතට හිතුනු දේ කරන්න හිතන (හිතුවක්කාර) මගේ හිතට ලැබුනු පූර්ණ නිදහසකි..නමුත් ඒ නිදහස මට අවශ්‍ය නැති මොහොතක.. ජීවිතය කොහොමත් දෙයක් අපිට ලබා දෙන්නේ අපිට ඕන වෙලාවට නොව ජීවිතයට ඕන වෙලාවට කියන එක කාලය දිහා ආපස්සට හැරි බලන විට අමුතුවෙන් කියන්න ඕන දෙයක් නෙමේ..